• Onze Vereniging

    ELBC, de Etten-Leurse Basketball Club bestaat sinds 1976 en telt nu een kleine 100 leden.
    We trainen en spelen onze wedstrijden in de Munnikenheide sporthal op het Trivium, langs de A58.

    Kijk voor meer informatie over ELBC op deze site of op onze ELBC Facebook pagina.

  • Huishoudelijk reglement

    Het huishoudelijk reglement van ELBC vindt je  hieronder. Hierin staan de regels en de afspraken in , die we binnen de vereniging met elkaar gemaakt hebben. Deze gelden voor alle leden. Lees ze daarom goed. 

    Huishoudelijk reglement

  • Privacy verklaring
    Vanaf 25 mei 2018 is de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) van toepassing. 
    Onder de AVG heeft ELBC een informatieplicht.
    Dat betekent dat ELBC verplicht is om nieuwe en bestaande leden duidelijk te informeren over wat ELBC met uw persoonsgegevens doet.
    In de praktijk is een online privacyverklaring de meest handige manier om hier aan te voldoen.
    HIER vindt u de Privacyverklaring die ELBC hiervoor heeft samengesteld.
  • Onze Historie sinds 1976
    In 1976 werd er in de sporthal op sportpark De Lage Banken een clinic gegeven door Bert Borman en Herman Groels van B.C. De Vossenberg uit Oudenbosch. De belangstelling was zeer groot en meteen ontstond het idee om ook in Etten-Leur een basketbalclub op te richten. Dat gebeurde ook, want de animo was zeer groot. Het doel was: basketballen promoten bij jong en oud. En daarin zijn ze geslaagd, want meteen liepen diverse oud-basketballers weer warm.
     
    Op dat moment woonden er in Etten-Leur diverse spelers, die elders basketbal hadden gespeeld. Zij gaven zich op en het eerste herenteam bestond toen uit spelers, die op hoog niveau (eredivisie en promotiedivisie ) hadden gespeeld. Hierbij denken we aan Jan Koelewijn, Koen van Dijk, Bert Borman en Leo Elias. Er werd een bestuur geformeerd en dat bestond uitKoen van Dijk, Bert Borman en F ons Papendorp, gymdocent aan de KSE. Maar dat team herbergde ook Bert Tuinstra, die na een oefenwedstrijd van ELBC tegen Blauw Wit (Roosendaal) overstapte naar ELBC op aandringen van Leo Elias. Beiden hadden samen gespeeld in de eredivisie. De trainingen vonden plaats in De Gong en worden daar nog steeds gegeven. Sporthal De Gong in de wijk Grauwe Polder werd vanaf het begin ook de thuisbasis (clubhuis) van ELBC.
     
    Het eerste herenteam werd vier jaar achter elkaar kampioen. Ze trainden slechts een keer per week, omdat het allemaal spelers waren, die daarvoor hoog gespeeld hadden. Het krachtsverschil met de laagste klasse was erg groot. Ze wonnen elke wedstrijd. Na vier jaar speelden zij al in de eerste divisie. De teams van de nieuwe verenigingen beginnen volgens de regels in de laagste afdeling (derde klas district). Die teams verblijven daar meestal enkele seizoenen, voordat zij voldoende aan kracht hebben gewonnen om te promoveren. Dat was echter niet het geval met de één jaar oude Etten-Leurse Basketbal Club. Met een geweldige overmacht werd ELBC in het eerste jaar van haar bestaan ongeslagen kampioen en liet ploegen als Blauw Wit, Jeveo, Van Toor Fashions en Beltistos 2 beteuterd achter zich. Er werden forse overwinningen geboekt en geen één ploeg kon ELBC serieus bedreigen. Aan het begin van de competitie won ELBC, oningespeeld, wedstrijden waarin zij ongeveer 60 punten scoorden. Dit is op het niveau van de derde klas district al aardig hoog. Maar naar gelang de ploeg beter ging draaien, liep de score via 70 op naar de 80 en 90 punten. Een positieve uitschieter was de partij tegen Beltistos 2, die gewonnen werd met 106-38, en dat terwijl de tegenstander toch de derde plaats innam. ELBC haalde een score van 80 punten per wedstrijd. Door dit kampioenschap promoveerde de Ettense vereniging naar de tweede klasse. ELBC was in juni 1976 de Brabantse vereniging, die opgericht werd door de initiatiefnemers Van Dijk, oud financieel vice-voorzitter van de Nederlandse Basketbal Bond, en Borman. Al snel sloten zich daar mensen bij aan als Leo Elias en Jan Koelewijn. Zo ontstond er een groep mensen, die de sporen in het basketbalwereldje al verdiend hadden.
     
    Zij speelden in verenigingen als AMVJ-Rotterdam, AMVJ-Amsterdam,en Herly. Toen de vereniging van start wilde gaan, kwam op het laatste nippertje nog Bert Tuinstra bij de ploeg. Deze Tuinstra met zijn lengte van rond de 2.00 meter werd letterlijk en figuurlijk de grote man van de ploeg. Deze aanwinst van de nieuwe vereniging speelde in de Nederlandse ere­divisie, later in Den Bosch bij Pfaff-Stars in de eerste divisie en het jaar voordat hij voor Etten speelde, kwam hij uit voor het Franse Ervreux. Met zijn geweldige reboundwerk, routine en spelinzicht, kon hij de ploeg gemakkelijk naar overwinningen leiden. Regelmatig ging zijn persoonlijke score boven de dertig punten. Naast deze grote inbreng stonden toen geroutineerde spelers, die bekwaam breaks liepen of de aanval rustig en bekeken uitspeelden en bovendien nog wisten wat schieten was.
     
    Uit deze groep van geroutineerde, oudere spelers is een breed kader voor de vereniging ontstaan. Er was binnen de Etten-Leurse vereniging voldoende know-how aanwezig om nieuwe leden een gedegen opleiding te geven, zodat de toekomst er gunstig uitzag. Zo leerden de langere jongens van Bart Tuinstra hoe zij zich het best onder het bord konden bewegen, een goede outlett-pass moesten geven enz. Van Dijk, Elias en Koelewijn trainden allemaal groepen spelers, waaruit later de opvolging moest komen. Het was namelijk de bedoeling, dat de toenmalige groep spelers, waarvan de gemiddelde leeftijd vrij hoog lag, het eerste team op een zo hoog mogelijke plaats moest brengen en om daarna de aanstormende jeugd de zaken te laten overnemen. Afgaande op de resultaten moest met dit spelersmateriaal de eerste klas district haalbaar zijn. Dit is ook gebeurd. Zij hebben een goede basis meegekregen. ELBC begon in 1976 bijna direkt met 70 leden, wat een groot aantal is voor een nieuwe vereniging.' Het was ook een bewijs, dat de behoefte aan basketbalclubs in Brabant nog niet bevredigd was. Het bestuur bestond toen uit de heren Van Dijk, Elias, De Beer, Borman, Oosterbosch, Hofman en Wagenaar (wedstrijdsecretaris).
     
    In 1980 kon ELBC reeds 12 teams inschrijven, waarvan 5 damesteams. Het contact met de aanvoer, de middelbare scholen, was vrij goed. Zo werd in de Paasvakantie voor 32 teams een groot toernooi georganiseerd door de club. Ook waren er contacten, buiten de vereniging, om de schooljeugd meer basketbal bij te brengen in de sportzalen van de KSE. Hierdoor kweekte ELBC een hoop goodwill bij een breder publiek. Er werden mensen bij het basketbal betrokken, die zoveel van basketbal afwisten, dat ze vlot teams konden begeleiden. Toen het eerste team geen trainer en coach had, was het Henny Elias, zelf ook in de eredivisie gespeeld, die als trainer en als coach optrad. Na die vier jaar haakten spelers af door blessures of omdat ze gingen verhuizen. Fons Papendorp zocht op de KSE naar spelers met interesse. Jan Koelewijn trainde de jeugd (aspiranten en kadetten) en Leo Elias en zijn vrouw de junioren. De vereniging draaide goed. ELBC had naam gemaakt in Noord­Brabant. De jeugd was de belangrijkste afdeling van de club. Daar werd ook het meest in geïnvesteerd en daar werden ook de beste trainers opgezet. Met als resultaat, dat er een goed opgeleid juniorenteam was met daarin spelend Edwin Heidema, Jeroen Naalden, Remco Meeder, de broers van de Put (Remy is later eredivisie gaan spelen in Rotterdam) en Jeroen Dingenouts. Zij werden steeds kampioen. Er was een goede, gezonde ploeg opgebouwd.
     
    De basketball-sport was in Etten-Leur in opmars. Driekwart van de club bestond uit jeugd. De ouders van de jongens junioren (leeftijd 17-19) gingen toen het bestuur vormen. Dat waren de ouders van van der Put, Gademan, Meeder en Heidema. Zij waren zeer enthousiast en de club deed het goed. Zij wilden deze sport nog meer bekendheid geven en kwamen met een groots evenement:
     
    Een internationaal toernooi
     In 1981 is het eerste internationaal toernooi georganiseerd. De heren Gademan, Ernst Meeder, Ineke Post en Corné Boot zetten daar hun schouders onder. Vanaf de eerste keer was het een schot in de roos. Het toernooi kreeg een grote bekendheid in het Nederlandse basketbalwereldje. Het juniorentoernooi werd zelfs een internationaal toernooi. Teams uit Amerika (High School), Engeland, Zweden, Slovenië, maar ook het Nederlands juniorenteam namen deel. In die jaren werden er rond Pasen drie toernooien gehouden in Nederland te weten in Zoetermeer, Groningen en Etten-Leur. Binnen 14 dagen gingen deze teams alle toernooien af. Het toernooi begon op vrijdag en eindigde op zondag. Op het toernooi deden bij ELBC 2 of 3 gastspelers mee om het team te versterken. Deze toernooien werden goed bezocht en ook van de NBB was er veel belangstelling.
     
    Met Slovenië ontstonden aparte banden en dat leidde weer tot een jaarlijkse uitwisseling. Het ene jaar in Etten-Leur en het andere jaar in Slovenië. De spelers verbleven dan in gastgezinnen. Deze uitwisselingen mogen we zonder meer tot de hoogtepunten uit de geschiedenis van ELBC rekenen. Ook de dames bleven niet achter. Ook zij werden enkele malen kampioen en promoveerden naar de hoofdklasse. Er waren nog wat strubbelingen over de zaalafmetingen, maar dat was van voorbijgaande aard. Tijdens het Sportgala in 1991 zijn ze uitgeroepen tot Sportploeg van het jaar.
     
    1985 is een gedenkwaardig jaar in de geschiedenis van ELBC. In augustus van dat jaar voeren de jongens kadetten/junioren en het ELBC bestuur voor het eerst met de bus naar Joegoslavië. Kadetten? Junioren? Joegoslavië? Voor de jongere lezers onder ons te vertalen als: JU16, JU18, Slovenië. Dit op uitnodiging van de plaatselijke club Slovan uit Ljubljana. ELBC en Slovan onderhielden al jaren een warme relatie. Zij waren al diverse keren te gast geweest op het jaarlijkse Internationaal Toernooi van ELBC. Slovan had niet alleen ELBC uitgenodigd, maar ook het jeugdteam van de Belgische eredivisieclub Opel Merksem. Nadat we door onze ouders waren uitgezwaaid reden we eerst naar Merksem, om onze Belgische concurrenten op te halen. Het eerste team van Merksem had een aantal maanden eerder de nationale bekerfinale gehaald, en helaas verloren van Oostende. Geen koekenbakkers dus!
     
    De 8 dagen in Ljubljana gaan de boeken in als onvergetelijk, althans wat er buiten het veld gebeurde. Ik geloof niet dat iemand zich nog iets van de wedstrijden kan herinneren, behalve dat het allemaal (dikke) nederlagen waren. De spelers van Slovan trainden 2x per dag, wij 2x per week. Diverse tegenstanders lieten ons alle hoeken van het veld zien.Maar buiten het veld, ’s avonds in de stad, waren wij de kampioenen. Al snel waren wij – broekies van 14-15-16 jaar – graag geziene gasten in de discotheken Tourist en Super Lee. Beiden bestaan al lang niet meer. De Tourist werd in de onafhankelijkheidsoorlog, begin jaren ’90, gebruikt als schuilkelder. De trip naar Slovenië bestond niet alleen uit basketballen en stappen. De leiding had diverse geweldige dagtrips voor ons in petto: De grotten van Postojna, het meer van Bled, de Sloveense bergen. Deze trip was er een om nooit te vergeten. Velen van ons waren voor het eerst alleen van huis. Boven alles legde deze week in Ljubljana de basis voor het junioren team dat een paar jaar later hoge ogen gooide in de competitie en Internationaal toernooi. En niet te vergeten...ELBC is hierna nog drie keer teruggekeerd naar Ljubljana!
     
    Dieptepunt
    In 1999 kent ELBC een dieptepunt. Er waren uiteindelijk nog maar 36 leden. De clubmensen Borger Lens, Henk Mulders, Joke Lens en Wemer Meertens zetten er hun schouders onder en hebben alles weer opgekrikt. In de jaren er na ging het steeds beter.
     
    ELBC vertoont veerkracht en in 2006 gaat het weer een stuk beter met ELBC. Jeroen Dingeouts, Ricky Swets, Karin Broekema en ........., besluiten dat het 30-jarig bestaan van de club niet ongemerkt voorbij mag gaan. Oud-leden en leden worden opgeroepen om gezellig in en rondom de Gong herinneringen op te halen.  Een nieuwe traditie ontstaat, het speciale ELBC T-shirt. 
     
    De club stijgt in de jaren erna weer naar 140 leden. Vooral bij de jeugd onder de 12 jaar waren veel nieuwe leden bij de club aangesloten. De Heren 1 vieren sinds 30 jaar weer een kampioenschap. Speciaal voor die gelegenheid komt Bert Bollen (secretaris Rayon Zuid NBB) naar Etten-Leur om de medailles uit te reiken aan het team.
     
    Ook dames hebben een sterk team en doen het goed. Ze worden in .......kampioen.
     
    Gezelligheid binnen de club wordt gepromoot. Het jaarlijkse mix-color of oliebollen toernooi zijn voornamelijk voor de leden en hun familie. Gezelligheid staat centraal. We starten met de jaarlijkse einde seizoen BBQ. Een gezeillige bijeenkomst op de parking van de Gong waar tot diep in de late uurtjes gefeest wordt.
     
    In 2011 was het tijd om het 35-jarig bestaan te vieren. Ditmaal geen reunie met oud-leden maar wel feest voor leden en hun familieleden met een BBQ op het parkeerterrein en een enorm luchtkussen in de sporthal. Voor de tweede maal wordt het speciale T-shirt verkocht. 
     
    In 2014 meldt George Koster (voorzitter Internos handbal) aan het bestuur dat zij gaan verhuizen naar de sporthal van het Munnikenheide college. Hij vraagt ELBC ook mee te gaan naar deze nieuwe hal. Na diverse vergaderingen met Internos, gemeente en Munnikenheide college gaat ELBC over. In september 2014 zijn de lijnen in de hal zijn net niet nat meer op het moment dat de eerste trainingen starten. De baskets laten nog even op zich wachten maar tegen de tijd dat de eerste competitie wedstrijd start zijn deze ook klaar voor gebruik. Van good-old sportpaleis de Gong wordt op gepaste wijze met een toernooi definitief afscheid genomen.
     
    In 2016 werden we 40 jaar. We vierden dat op 28 mei met diverse activiteiten voor leden en oud-leden. 
     
    Hoogtepunten.
    • Dat waren allereerst de Paastoernooien vanaf 1981 en die tien keer zijn georganiseerd. De hele vereniging was hierbij betrokken.
    • Het allereerste herenteam, dat doorstoomde vanuit de laagste klasse naar de 1e divisie.
    • ELBC krabbelt op uit de misere van 1999 en wordt weer een trotse club.
    • De reünie in 2006 bij het 30 jarig bestaan van de club in De Gong.
    • De reunie in 2016